понедельник, 31 августа 2015 г.

რა არის ავადმყოფობა

 ადამიანი იბადება გარკვეული მემკვიდრეობით მიღებული და ცხოვრებაში გამომუშავებული უნარ–ჩვევებით. მას აქვს გარკვეული ტემპერამენტი, ხასიათი, ნიჭი, მიდრეკილება. ადამიანები განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ეროვნებით, სიმდიდრით, საცხოვრებელი ადგილით, ტრადიციებით. საოცარია, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ მიუხედავად დიდი განსხვავებისა, ყველას აქვს ერთი საერთო თვისება: ერთი და იგივე სტრესი იწვევს ერთიდაიგივე ავადმყოფობას.
  ერთი წუთით შეწყვიტე კითხვა და გაიაზრე. დაავადებას იწვევს სტრესი და არა სიცივე, ტრამვა, ან სხვა გარე ფაქტორი. ავადმყოფობა იწყება ჩვენს გონებაში. მხოლოდ ჩვენი აზროვნება შეიძლება გახდეს ნებისმიერი ავადმყოფობის წარმოშობის მიზეზი.
  სხვადასხვა სტრესი სხვადასხვა დაავადებას იწვევს. რა თქმა  უნდა, პირველივე უარყოფითი ემოცია დაავადების მიზეზი ვერ გახდება. ნებისმიერ სტრესს თავისი ორგანო აქვს, სადაც მოთმინების ფიალა ივსება წვეთ–წვეთად. ერთ ბედნიერ დღეს ფიალა ბოლომდე აივსება და ადამიანი იტყვის: დამთავრდა, მეტი აღარ შემიძლია, მეტი აღარ მინდა და ეს წუთი უკვე ავადმყოფობის დაწყების წუთია.
  მეორე საოცარი რამ, რისი შეტყობინებაც შენთვის მინდა დღეს არის შემდეგი: ავადმყოფობა, ყველაზე საშინელიც კი, როგორც შევიდა სხეულში ჩვენი ტანჯული ფიქრებით, ასევე შეიძლება გამოვიდეს იქიდან ჩვენი ფიქრებით, რომელიც ნებისმიერ სტრესულ სიტუაციას, ნებისმიერ პიროვნებას და მოვლენას, რომლებმაც ჩვენში უარყოფითი ემოცია და ტანჯვა გამოიწვია, ათავისუფლებს ჩვენი სხეულიდან პატიების საშუალებით.
   პატიება მხოლოდ სიტყვა არ არის ეს არის უდიდესი საჩუქარი, რაც ღმერთმა აჩუქა კაცობრიობას.რა თქმა უნდა, სტრესი, რომელიც მრავალი წლის განმავლობაში გროვდებოდა სხეულში, ერთი პატიებით ვერ გამოვა იქიდან. პატიების პროცესი საკმაოდ რთული და შრომატევადი პროცესია. მაგრამ მერწმუნე, ამ შრომის შედეგი სასწაულს ჰგავს, რომელიც ადამიანს საკუთარი ძალების რწმენას და ბედნიერებას ჩუქნის.
   თუ დაინტერესდი, ყურადღებით იყავი. შემდეგი პუბლიკაციები ამ საკითხზე გაცილებით საინტერესო იქნება.
       მომწერე ნებისმიერ საკითხზე. დიდი სიამოვნებით გიპასუხებ.  
  

понедельник, 20 апреля 2015 г.

ყურთასმენა

  ადამიანს მრავალი სტრესი აქვს. მათ შორის ყველაზე დამანგრეველი სირცხვილია. ბავშვს არცხვენენ მოსიყვარულე მშობლები იმისათვის, რომ დაიმორჩილონ და ვერ ამჩნევენ, როგორ კვდება რაღაც ბავშვში სირცხვილის განცდის შემდეგ. სირცხვილმა შეიძლება ორგანოების სიცოცხლისუნარიანობა და ფუნქციები დააზიანოს ან საერთოდ გაანადგუროს.
  სმენა ზიანდება, როცა ბავშვს არცხვენენ, რომ ის ისმენს უფროსების საუბარს. ბავშვს რაც უფრო მეტად ეშინია შერცხვენის, მით უფრო მეტი სასირცხვილო რაღაც ესმის. მას საშინლად რცხვენია, რომ ეს მოისმინა. ის, რაც მოისმინა ყურებით, უნდა გამოვიდეს პირის საშუალებით იმისათვის, რომ მიღებულმა ინფორმაციამ არ დაბლოკოს სასმენი ნერვები. მაგრამ ბავშვმა იცის, რომ ამ ყველაფრის თქმა სირცხვილია. რაც უფრო მეტად არწმუნებენ ბავშვს, რომ სისულელეებს ლაპარაკობს, მით ნაკლებს ლაპარაკობს ის. 
  თუ თქვენ გრცხვენიათ იმის მოსმენა, რასაც გეუბნებიან, ეს კიდევ არა არის მიზეზი, რომ სმენა დაგიქვეითდეთ. როცა გაათავისუფლებთ თქვენს სირცხვილს, მიხვდებით, რომ თქვენმა სირცხვილის გრძნობამ პროვოცირება გაუწია მოსაუბრეს, საგნებისათვის თავისი სახელი დაერქმია. ნებისმიერ ინფორმაციას, რომელიც თქვენში ემოციას იწვევს, რაღაცის სწავლება უნდა თქვენთვის. 
  ადამიანმა უპორველეს ყოვლისა საკუთარ გულისხმას უნდა მოუსმინოს და მერე სხვებს. ის, რაც სხვებისაგან გვესმის, საკუთარ გულისხმასთან უნდა შევაჯეროთ, რათა გავითავისოთ მოსმენილის აზრი.
  რაც უფრო ხშირად არცხვენენ ბავშვს, მით უფრო არ ესმის საკუთარი შინაგანი ხმა. გამგონე ბავშვის აღზრდა ნიშნავს მასში პასუხისმგებლობის გრძნობის გაჩენას. რაც უფრო მეტია ადამიანში პასუხისმგებლობა, მით ნაკლებად ესმის მას საკუთარი თავის და გადაიქცევა მონად, ნივთად, ავტომატად. 
  აღზრდა სირცხვილის გამოყენებით ბავშვში პიროვნების განადგურებას იწვევს.

fsiqologia : პოზიტიური და ნეგატიური აზროვნება

fsiqologia : პოზიტიური და ნეგატიური აზროვნება:   სურვილი, სხვას მოვაწონოთ თავი– ძალიან ძლიერია ადამიანებში. გაიხსენეთ, რამდენი ადამიანისათვის გინდოდათ თავი მოგეწონებინათ. დედა, მამა, ბე...

პოზიტიური და ნეგატიური აზროვნება

  სურვილი, სხვას მოვაწონოთ თავი– ძალიან ძლიერია ადამიანებში. გაიხსენეთ, რამდენი ადამიანისათვის გინდოდათ თავი მოგეწონებინათ. დედა, მამა, ბებია, მეგობარი, მეზობელი, მასწავლებელი, შვილი, ქმარი... ეს სია დაუსრულებლად შეიძლება გავაგრძელოთ. გინდათ მოსწონდეთ ძაღლს, კატას, ძროხას... ვისიც გეშინია, განსაკუთრებით მას აწონებთ თავს. 
  რატომ აწონებთ თავს იმას, ვისიც გეშინიათ? იმიტომ, რომ გგონიათ, რომ ამ შემთხვევაში ის ხელს არ გახლებთ. თუმცა ეს დამამცირებელია და იწვევს ფარულ ბრაზს. 
  სურვილი–თავი მოაწონო ადამიანს  გამოსავლის მოძებნისაკენ უბიძგებს. ერთ–ერთი ასეთი გამოსავალი პოზიტიური აზროვნებაა. მისი ანტიპოდია ნეგატიური აზროვნება. ალბათ, კარგად იცით, რომ პოზიტიურად მოაზროვნე ყველგან კარგს ხედავს, ნეგატიურად მოაზროვნე–ცუდს. როგორც ამბობენ, ერთიდაიგივე წყლიანი ჭიქა პოზიტიურად მოაზროვნესათვის ნახევრად სავსეა, ნეგატიურად მოაზროვნესათვის–ნახევრად ცარიელი.
  "ყველაფერი კარგი მინდა"– ეს პოზიტიურად მოაზროვნე ადამიანის დევიზია. ის თვლის, რომ კარგი ადამიანია, იმიტომ რომ ყველასთვის კარგი უნდა. სულიერი სისავსე მატერიალიზდება სხეულის სისავსეში. მსუქანი ადამიანი ყოველთვის კარგ ადამიანად ითვლებოდა. თვალში გხვდება მისი ზოგჯერ არალოგიკური ბედნიერი ღიმილი და სითბო. ხშირად ეს ყველაფერი ხდება ცუდის არშემჩნევის, დაფარვის ხარჯზე. ნებისმიერი მოვლენა შედგება ცუდისგან და კარგისგან. ხილული კარგის მიღმა ყოველთვის იმალება ფარული ცუდი. ეს სასიამოვნო ადამიანი სავსებით სხვანაირია საკუთარ თავთან ან ოჯახის წევრებთან. აქ მას შეუძლია გადმოანთხიოს დაგროვებული ნეგატივი, იმიტომ რომ ოჯახის წევრებს იგი  არჩენს, ისინი ვალდებულები არიან უყვარდეთ იგი და სულაც არ არის საჭირო, თავი მოაწონო მათ. ის თვლის, რომ ახლობლების გადაკეთებაა საჭირო იმისათვის, რომ ის უფრო კარგი ადამიანი გამოჩნდეს გარშემომყოფების თვალში
    ნეგატიურად მოაზროვნე ადამიანს არ უნდა ცუდი. მინდა კარგი და არ მინდა ცუდი
თავისი არსით ერთი და იგივეა. განსხვავებაა მხოლოდ გამოხატვის ფორმაში. ამიტომ ნეგატიურად მოაზროვნე ადამიანი ყოველთვის კარგ ფორმაშია, არ იმატებს წონაში. თუ სახეზეა ცუდი, ეს ნიშნავს, რომ მის მიღმა იფარება ფარული კარგი. პოზიტიურად მოაზროვნე ადამიანი სასიამოვნოა ურთიერთობაში. ის ყოველთვის ლამაზად ლაპარაკობს, მაგრამ არაფერს აკეთებს. ნეგატიურად მოაზროვნე ადამიანი ცდილობს, ცუდი გადააკეთოს კარგად, ამიტომ დაუღლელად მუშაობს.
  რომ შეგვეძლოს, ცოტა შევამციროთ ჩვენი პოზიტივი და აგრეთვე ცოტათი ნეგატივი, მივიღებდით ნორმალური ცხოვრების შანსს. რადგან არ შეგვიძლია ჩვენი ცხოვრების ხარისხის შეცვლა, ამას ჩვენს მაგივრად ცხოვრება აკეთებს. 
  ნორმაზე მეტად დაგროვილი პოზიტივი ნეგატივად გადაიქცევა. თუ ადამიანისათვის იყოს კარგი – სასიცოცხლო მნიშვნელობის საკითხია, ის მალავს თავის ცუდს და ავად ხდება. ავად ხდება ცუდი ადამიანიც, თუ ხვდება, რომ მის კარგს ვერავინ ხედავს.

среда, 4 марта 2015 г.

პატიება

ადამიანის ცნობიერება საწყობივითაა. წლების განმავლობაში ადამიანი ამ საწყობში ინახავს ბავშვობის მოგონებებს, ათასგვარ წყენას, სტრესს. ბევრი რამ თვითონ შეიძლება აღარ ახსოვდეს, მაგრამ ის, რაზეც მძაფრი უარყოფითი რეაქცია ჰქონდა, არსად არ იკარგება. ის, როგორც ნელი მოქმედების ნაღმი, ძლიერდება, როცა ადამიანს განმეორებით მსგავსი სტრესი ხვდება. ამ დროს არ აქვს მნიშვნელობა, თვითონ მას შეხვდა რამე საწყენი, თუ თავისი ისტორიის მსგავსი ტელევიზორით მოისმინა, ან საზოგადოებრივ ტრანსპორტში გაიგო. როცა რომელიმე სტრესს კრიტიკულ ზღვარს მიაღწევს და ადამიანი იტყვის, საკმარისია, აღარაფერი მაინტერესებს და აღარაფრის მოთმენას აღარ ვაპირებო, იწყება დაავადება.
დამტკიცებულია, განსხვავებული სქესის, სოციალური მდგომარეობის, სიმდიდრის ან ასაკის ადამიანები ავადდებიან ერთი და იგივე ავადმყოფობით, თუ მათ აქვთ ერთნაირი სტრესი.
არავინ იცის, როდის აფეთქდება ჩვენი დენთით დატენილი ცნობიერება. ზოგჯერ ერთი, შემთხვევით წაკითხული ფრაზა შეიძლება აღმოჩნდეს ის ბოლო წვეთი, რომელიც მოთმინების ფიალას აავსებს და მერე ყველას უკვირს, რატომ დაემართა ადამიანს ინფარქტი ან რაღაც სხვა უბედურება.
დავიწყება არ ნიშნავს ცნობიერების გასუფთავებას.
არსებობს მხოლოდ ერთი საშუალება ცნობიერების გასასუფთავებლად. ეს არის პატიება. პატიება ღმართის საჩუქარი და გადარჩენის ერთადერთი საშუალებაა. ამქვეყნად მხოლოდ ერთი ცოდვა არსებობს, პატიების არქონა. ამის გამო ყველა ვისჯებით ავადმყოფობით. იმიტომ კი არ უნდა ვაპატიოთ, რომ ეკლესია ამას მოითხოვს ჩვენგან, არც იმისათვის, რომ კარგი ადამიანები ვიყოთ, არამედ იმიტომ, რომ გავათავისუფლოთ ცნობიერება და ჩვენი ცხოვრება ცუდისაგან. ჩვენი პატიება უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ თვითონ გვჭირდება.
პატიებას თავისი წესი აქვს. ჩემი მე დაკავშირებულია სტრესთან და ჩემს სხეულთან, რომელის სტრესის გამო იტანჯება. გამოდის, სამნი ვართ: სტრესი–მე–ჩემი სხეული. ამიტომაც პატიებაც სამმაგი უნდა იყოს, იმისათვის, რომ გავწყვიტო კავშირი სტესსა და მეს, მეს და ჩემს სხეულს შორის.
ამქვეყნად ყველაფერს თავისი წესი აქვს. იმდენად, რამდენადაც სტრესი ჩემში სიტყვებით შემოვიდა, სიტყვებითვე უნდა მოვახერხო მისი გათავისუფლება. გათავისუფლებული სტრესი სიყვარულად გადაიქცევა. საერთოდ, სტრესი არის ის ემოცია, რაც ჩემთვის გაუგებარი დარჩა. გათავისუფლება ნიშნავს, რომ ეს საკითხი ჩემთვის უკვე გასაგებია. ამიტომაც სტრესს აღარ სჭირდება, რომ დარჩეს ჩემთან და ჭკუა მასწავლოს.
ერთი სიტყვით, შევთანხმდით, რომ იმისათვის, რომ სტრესი გავათავისუფლოთ, მას უნდა დაველაპარაკოთ. გეთანხმებით, რომ ეს ნაწერი ბოდვას ჰგავს, მაგრამ სცადეთ და დარწმუნდებით, რომ სტრესთან დალაპარაკების მეთოდი წარმატებით მუშაობს.
სტრესისაგან გათვისუფლებას ვახდენთ შემდეგი ფორმულირებით:
  1. მივმართავთ სტრესს: მაპატიე, რომ ამ ზომამდე გაგზარდე. მაპატიე, რომ ჩემი არასწორი აზროვნებით მოგიზიდე. გათავისუფლებ და წარმატებას გისურვებ
  2. მივმართავ მესგან: მეც გპატიობ, რომ ჩემთან მოხვედი. გათავისუფლებ ჩემგან.
  3. მაპატიე, ჩემო სხეულო, რომ ამ ყველაფრით ასეთი ტანჯვა მოგაყენე.
თუ მთელი სერიოზულობით და გულწრფელად ატარებთ პატიების პროცესს, სხეულიდან რაღაც ენერგიის გადინებას იგრძნობთ და ეს სიამოვნებას მოგანიჭებთ
მაგალითი ჩემი ცხოვრებიდან:
როდესგაც ერთმა ნაცნობმა ორაზროვანი კომპლიმენტი მითხრა. სიტყვები საკმაოდ უწყინარი იყო, მაგრამ ფარული აზრი იმალებოდა მათში.  გავბრაზდი, მაგრამ არ შევიმჩნიე. ვითომ ვერ მივხვდი.  ზრდილობიანად გავუღიმე და დავემშვიდობე. ღამით საშინელმა ყურის ტკივილმა გამაღვიძა. თან იმ ადამიანის სიტყვები მიტრიალებდა თავში. დავიწყე პატიება. დაახლოებით 15–20 წუთი ველაპარაკებოდი ჩემს სტრესს. რა თქმა უნდა, რომ არ მომხათრებოდა და მაშინვე გამეცა პასუხი, არაფერი ამტკივდებოდა. ცოტა ხანში ყურის ტკივილმა გამიარა და ჩამეძინა. დამერწმუნეთ, არც მანამდე და არც ამის შემდეგ მე ყური არ ამტკივნია. ეგ კი არა, ისე გულმოდგინედ ვაპატიე, რომ დღემდე ვიხსენებ და ვერაფრით გამიხსენებია, ზუსტად რა სიტყვები მითხრა იმ პიროვნებამ

ადამიანის ცნობიერება ბოლომდე არ არის შესწავლილი. ჩემი მეგობრული რჩევაა, რაც არ უნდა სასაცილოდ მოგეჩვენოთ, სცადეთ, გაათავისუფლეთ სტრესები და გახდით ბედნიერი. გისურვებთ ჯანმრთელობას და დიდხანს სიცოცხლეს.

პატიება


ადამიანის ცნობიერება საწყობივითაა. წლების განმავლობაში ადამიანი ამ საწყობში ინახავს ბავშვობის მოგონებებს, ათასგვარ წყენას, სტრესს. ბევრი რამ თვითონ შეიძლება აღარ ახსოვდეს, მაგრამ ის, რაზეც მძაფრი უარყოფითი რეაქცია ჰქონდა, არსად არ იკარგება. ის, როგორც ნელი მოქმედების ნაღმი, ძლიერდება, როცა ადამიანს განმეორებით მსგავსი სტრესი ხვდება. ამ დროს არ აქვს მნიშვნელობა, თვითონ მას შეხვდა რამე საწყენი, თუ თავისი ისტორიის მსგავსი ტელევიზორით მოისმინა, ან საზოგადოებრივ ტრანსპორტში გაიგო. როცა რომელიმე სტრესს კრიტიკულ ზღვარს მიაღწევს და ადამიანი იტყვის, საკმარისია, აღარაფერი მაინტერესებს და აღარაფრის მოთმენას აღარ ვაპირებო, იწყება დაავადება.
დამტკიცებულია, განსხვავებული სქესის, სოციალური მდგომარეობის, სიმდიდრის ან ასაკის ადამიანები ავადდებიან ერთი და იგივე ავადმყოფობით, თუ მათ აქვთ ერთნაირი სტრესი.
არავინ იცის, როდის აფეთქდება ჩვენი დენთით დატენილი ცნობიერება. ზოგჯერ ერთი, შემთხვევით წაკითხული ფრაზა შეიძლება აღმოჩნდეს ის ბოლო წვეთი, რომელიც მოთმინების ფიალას აავსებს და მერე ყველას უკვირს, რატომ დაემართა ადამიანს ინფარქტი ან რაღაც სხვა უბედურება.
დავიწყება არ ნიშნავს ცნობიერების გასუფთავებას.
არსებობს მხოლოდ ერთი საშუალება ცნობიერების გასასუფთავებლად. ეს არის პატიება. პატიება ღმართის საჩუქარი და გადარჩენის ერთადერთი საშუალებაა. ამქვეყნად მხოლოდ ერთი ცოდვა არსებობს, პატიების არქონა. ამის გამო ყველა ვისჯებით ავადმყოფობით. იმიტომ კი არ უნდა ვაპატიოთ, რომ ეკლესია ამას მოითხოვს ჩვენგან, არც იმისათვის, რომ კარგი ადამიანები ვიყოთ, არამედ იმიტომ, რომ გავათავისუფლოთ ცნობიერება და ჩვენი ცხოვრება ცუდისაგან. ჩვენი პატიება უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ თვითონ გვჭირდება.
პატიებას თავისი წესი აქვს. ჩემი მე დაკავშირებულია სტრესთან და ჩემს სხეულთან, რომელის სტრესის გამო იტანჯება. გამოდის, სამნი ვართ: სტრესი–მე–ჩემი სხეული. ამიტომაც პატიებაც სამმაგი უნდა იყოს, იმისათვის, რომ გავწყვიტო კავშირი სტესსა და მეს, მეს და ჩემს სხეულს შორის.
ამქვეყნად ყველაფერს თავისი წესი აქვს. იმდენად, რამდენადაც სტრესი ჩემში სიტყვებით შემოვიდა, სიტყვებითვე უნდა მოვახერხო მისი გათავისუფლება. გათავისუფლებული სტრესი სიყვარულად გადაიქცევა. საერთოდ, სტრესი არის ის ემოცია, რაც ჩემთვის გაუგებარი დარჩა. გათავისუფლება ნიშნავს, რომ ეს საკითხი ჩემთვის უკვე გასაგებია. ამიტომაც სტრესს აღარ სჭირდება, რომ დარჩეს ჩემთან და ჭკუა მასწავლოს.
ერთი სიტყვით, შევთანხმდით, რომ იმისათვის, რომ სტრესი გავათავისუფლოთ, მას უნდა დაველაპარაკოთ. გეთანხმებით, რომ ეს ნაწერი ბოდვას ჰგავს, მაგრამ სცადეთ და დარწმუნდებით, რომ სტრესთან დალაპარაკების მეთოდი წარმატებით მუშაობს.
სტრესისაგან გათვისუფლებას ვახდენთ შემდეგი ფორმულირებით:
  1. მივმართავთ სტრესს: მაპატიე, რომ ამ ზომამდე გაგზარდე. მაპატიე, რომ ჩემი არასწორი აზროვნებით მოგიზიდე. გათავისუფლებ და წარმატებას გისურვებ
  2. მივმართავ მესგან: მეც გპატიობ, რომ ჩემთან მოხვედი. გათავისუფლებ ჩემგან.
  3. მაპატიე, ჩემო სხეულო, რომ ამ ყველაფრით ასეთი ტანჯვა მოგაყენე.
თუ მთელი სერიოზულობით და გულწრფელად ატარებთ პატიების პროცესს, სხეულიდან რაღაც ენერგიის გადინებას იგრძნობთ და ეს სიამოვნებას მოგანიჭებთ
მაგალითი ჩემი ცხოვრებიდან:
როდესგაც ერთმა ნაცნობმა ორაზროვანი კომპლიმენტი მითხრა. სიტყვები საკმაოდ უწყინარი იყო, მაგრამ ფარული აზრი იმალებოდა მათში.  გავბრაზდი, მაგრამ არ შევიმჩნიე. ვითომ ვერ მივხვდი.  ზრდილობიანად გავუღიმე და დავემშვიდობე. ღამით საშინელმა ყურის ტკივილმა გამაღვიძა. თან იმ ადამიანის სიტყვები მიტრიალებდა თავში. დავიწყე პატიება. დაახლოებით 15–20 წუთი ველაპარაკებოდი ჩემს სტრესს. რა თქმა უნდა, რომ არ მომხათრებოდა და მაშინვე გამეცა პასუხი, არაფერი ამტკივდებოდა. ცოტა ხანში ყურის ტკივილმა გამიარა და ჩამეძინა. დამერწმუნეთ, არც მანამდე და არც ამის შემდეგ მე ყური არ ამტკივნია. ეგ კი არა, ისე გულმოდგინედ ვაპატიე, რომ დღემდე ვიხსენებ და ვერაფრით გამიხსენებია, ზუსტად რა სიტყვები მითხრა იმ პიროვნებამ
ადამიანის ცნობიერება ბოლომდე არ არის შესწავლილი. ჩემი მეგობრული რჩევაა, რაც არ უნდა სასაცილოდ მოგეჩვენოთ, სცადეთ, გაათავისუფლეთ სტრესები და გახდით ბედნიერი. გისურვებთ ჯანმრთელობას და დიდხანს სიცოცხლეს.


понедельник, 23 февраля 2015 г.

რისთვის გვიყვარს ჩვენი კაცები?

გვისრულებენ კაპრიზებს

სიყვარულს გვიხსნიან გულისამაჩუყებლად

მათ გამო გმირობასაც ჩავიდენთ

ბევრი რამის გაკეთება შეუძლიათ საკუთარი ხელებით

მხარში გვიდგანან, როცა რაღაც ახალს მოვიგონებთ

გვანებივრებენ სურპრიზებით

ჩვენს ცხოვრებას რომანტიკით ავსებენ

უფრო უკეთესები ვგონივართ, ვიდრე სინამდვილეში ვართ

მოგვწერეთ, თქვენ რისთვის გიყვართ თქვენი მამაკაცი?!